Το καρδάμωμο, επιστημονικά γνωστό και ως Elettaria cardamomum ή απλά κακουλές. Το χρησιμοποιούμε συστηματικά σε τσουρέκια και άλλα γλυκά για το άρωμα και την ευχάριστη γεύση του που παραπέμπει σε λεμόνι, ενώ στη Μέση Ανατολή χρησιμοποιείται για να αρωματίζει τον αραβικό καφέ.
Προέλευση
Η πατρίδα του καρδάμωμου είναι η Ινδία και από εκεί εισάγονταν οι κάψες του, από την αρχαιότητα ήδη, στην Ελλάδα για τις φαρμακευτικές του ιδιότητες. Συνδυάζεται πολύ ωραία με τον κόλιανδρο, το πιπέρι και το κρεμμύδι και δίνει υπέροχες σούπες ή ρύζι. Αρωματίζει όμως όμορφα και χαλβάδες, μπισκότα, τσουρέκια, γλυκά ταψιού μέχρι και παγωτά.
Πηγή: olivemagazine
Ιστορία
Λέγεται ότι οι αρχαίοι στρατηγοί διέταζαν τους στρατιώτες να τρώνε κάρδαμο για να πάρουν κουράγιο. Από κει, προφανώς, βγήκε και το ρήμα «καρδαμώνω». Το χόρτο αυτό, με τα λεπτά, εύθραυστα, σαν φτερά φυλλαράκια και τη δυνατή πιπεράτη γεύση, που οι πρόγονοί μας το θεωρούσαν πηγή θάρρους, κοντεύουμε σήμερα να το ξεχάσουμε.
Στα ακριβά μανάβικα του κέντρου, πάντως, θα βρείτε, να πουλάνε ματσάκια της βορειοευρωπαϊκής παραλλαγής του φυτού – cresson στα γαλλικά και watercress στα αγγλικά – που έχει φύλλα στρογγυλωπά και σαρκώδη και γεύση πιπεράτη, σαν το κάρδαμο.
Το ελληνικό όνομα του φυτού, που έφτασε σε μας από την αρχαιότητα, κατάγεται πιθανώς από τη σανσκριτική λέξη kardamah, που, όπως γράφει στο λεξικό του ο Μπαμπινιώτης, «περιέγραφε ένα εντελώς άγνωστο φυτό». Αυτό το «άγνωστο φυτό» είναι προφανώς εκείνο της Άπω Ανατολής. Που μας δίνει τα πολύ αρωματικά μικρά ξερά «φασολάκια» με τους μαύρους σπόρους.
Τα οποία χρησιμοποιούνται σαν καρύκευμα σε ψωμιά και παξιμάδια, αλλά και στις μυρωδάτες ανατολίτικες παραλλαγές του καφέ. Αυτά αποκαλούνται «cardamom» στις λατινογενείς γλώσσες.