Το κολοκυθάκι είναι ένα καλοκαιρινό, αμπελουργικό ποώδες φυτό του οποίου οι καρποί συλλέγονται όταν οι σπόροι και το επικάρπιο (φλοιός) εξακολουθούν να είναι μαλακοί και βρώσιμοι. Τα κολοκυθάκια μπορεί να είναι οποιασδήποτε απόχρωσης του πράσινου. Όταν ωριμάσουν, μπορούν να φτάσουν σχεδόν το 1 μέτρο σε μήκος, αλλά κανονικά η συγκομιδή τους γίνεται μόλις φτάσουν περίπου τα 15-25 cm.
Τα κολοκυθάκια περιέχουν περιστασιακά τοξικές κουκουρβιτακίνες, καθιστώντας τα εξαιρετικά πικρά και προκαλώντας σοβαρές γαστρεντερικές διαταραχές.
Μαγειρικές χρήσεις
Το κολοκυθάκι χρησιμοποιείται πολύ στην ελληνική κουζίνα, στην τούρκικη κουζίνα αλλά και στην ιαπωνική κουζίνα. Σε αντίθεση με το αγγούρι, τα κολοκυθάκια σερβίρονται συνήθως μαγειρεμένα. Μπορεί να μαγειρευτεί στον ατμό, να γίνει βραστό, ψητό, γεμιστό, μπάρμπεκιου, τηγανητό ή ενσωματωμένο σε άλλες συνταγές όπως σουφλέ.
Τα κολοκυθάκια μπορούν επίσης να γίνουν σε ψωμί με παρόμοιο τρόπο όπως το ψωμί μπανάνας! Μπορούν επίσης να γίνουν μείγμα για να φτιάξετε κέικ κολοκυθιού.
Όταν τηγανίζετε τα κολοκυθάκια, συνιστάται να πιέζετε τα κομμένα τμήματα για να τα κάνετε πιο στεγνά, όπως κάνετε και με τη μελιτζάνα, προκειμένου να διατηρηθεί το σχήμα των φετών κατά το μαγείρεμα.
Μπορούν επίσης να καταναλωθούν ωμά, κομμένα σε φέτες ή τεμαχισμένα, σε μια κρύα σαλάτα, καθώς και ελαφρά μαγειρεμένα σε ζεστές σαλάτες, όπως σε ταϊλανδέζικες ή βιετναμέζικες συνταγές.
Διατροφή και θρεπτική αξία
Τα κολοκυθάκια έχουν χαμηλή περιεκτικότητα σε ενέργεια τροφίμων (περίπου 17 kilocalories ανά 100 γραμμάρια) και περιέχουν χρήσιμες ποσότητες φυλλικού οξέος (24 μg/100 g), καλίου (261 mg/100 g) και προβιταμίνης Α (200 IU [10 RAE ]/100 g).