Η πεσκανδρίτσα είναι ένα ψάρι με υπέροχη γεύση! Δείτε παρακάτω μερικές συνταγές με πεσκανδρίτσα και ετοιμάστε ένα πεντανόστιμο πιάτο για τους καλεσμένους σας! Είναι επίσης γνωστή και με διάφορα άλλα ονόματα στη χώρα μας. Στον Βόλο για παράδειγμα την αποκαλούν βατραχόψαρο, στη Χαλκίδα την λένε φλάσκα, στη δε Πάτρα τη λένε σκλεμπού. Ενώ στην Κέρκυρα την φωνάζουν φανάρι και σκερπελέτσο. Το επίσημο όνομα της πεσκανδρίτσας είναι lophius piscatorius.
Η θηλυκή πεσκανδρίτσα είναι κατά πολύ μεγαλύτερη από την αρσενική. Ανήκει στην ευρύτερη οικογένεια των Λοφιιείδων. Συνήθως μπορεί κανείς να τη συναντήσει να κυνηγάει τα θηράματά της στον Ατλαντικό, τη Μεσόγειο και τη Μαύρη Θάλασσα.
Συνήθως ζει στο βυθό της θάλασσας ή ανάμεσα στην άμμο, όπου και κυνηγάει. Έχει εντοπιστεί από βάθος 20 μέτρων μέχρι 1000 μέτρων! Περιμένει μισοθαμμένη στον πυθμένα χρησιμοποιώντας ως δόλωμα μια νηματοειδή απόφυση.
Δείτε συνταγή με πεσκανδρίτσα:
Πεσκανδρίτσα ψάρι
Η πεσκανδρίτσα ως ψάρι χρησιμοποιείται σε πολλές νόστιμες συνταγές. Μπορείτε να μαγειρέψετε πεσκανδρίτσα σούπα, πεσκανδρίτσα στο φούρνο, πεσκανδρίτσα σαγανάκι, φιλέτο πεσκανδρίτσας, καθώς και αμέτρητες άλλες παραλλαγές! Το κεφάλι της και οι ουρές πεσκανδρίτσας τρώγονται με φρεσκοτριμμένο πιπέρι και είναι εξαιρετικός μεζές.
Ονομασία
Η λέξη πεσκαντρίτσα έχει ιταλική προέλευση και αναφέρεται ως rana pescatrice (το οποίο σημαίνει βατραχόψαρο). Προέρχεται, λοιπόν, από την ιταλική γλώσσα, ενώ στα ελληνικά κάποιες φορές – σπανιότερα – αναφέρεται και ως μπεσκαντρίτσα.
Στην ιταλική γλώσσα η λέξη pescatrice σημαίνει “θηλυκός ψαράς”. Κατά πάσα πιθανότητα πήρε αυτό το όνομα λόγω της προεξοχής του κεφαλιού της, το οποίο χρησιμοποιεί και ως δόλωμα για να προσελκύσει άλλα ψάρια.
Η αρχική λέξη του ψαριού, όπως αυτή αναφέρεται στα λεξικά, είναι πεσκαντρίτσα και όχι πεσκανδρίτσα. Ωστόσο, στον προφορικό λόγο έχει καθιερωθεί η δεύτερη. Στην ελληνική γλώσσα έχει ονομαστεί κατά καιρούς “μπράσκα” (Βολιώτικος ορισμός), “φλάσκα” (από Χαλκίδα), σκλεμπού καθώς επίσης και φανάρι και σκερπελέτσο.
Περιγραφή – Λίγα λόγια
Η πεσκανδρίτσα έχει μία αρκετά σπάνια εμφάνιση για ψάρι. Με ένα πολύ μεγάλο, πλατύ και πλακουτσωτό κεφάλι. Ενώ το υπόλοιπο σώμα του ψαριού και η ουρά της φαίνεται να είναι μια απλή απόφυση, είναι γνωστή για το κρέας της και τη μοναδική της γεύση. Η πεσκανδρίτσα στο φούρνο θεωρείται εξαιρετικό γεύμα, ενώ η ουρά της πεσκανδρίτσας συχνά σερβίρεται ως μεζές για τσίπουρο με αλάτι πιπέρι. Έχει χαρακτηριστικό σχήμα με μεγάλο, επίπεδο κεφάλι και πλακουτσωτό σώμα. Έχει μήκος περίπου 1 μέτρο και μπορεί να φτάσει μέχρι και τα 2 μέτρα και μέγιστο βάρος 57 κιλά. Τρέφεται με ψάρια και σπανιότερα με θαλασσοπούλια. Συχνά χρησιμοποιείται και ως δόλωμα για αλιεία μεγαλύτερων ψαριών.
Το μεγάλο και πλατύ στόμα που έχει φαίνεται να είναι και το μεγαλύτερο τμήμα του κεφαλιού της. Τα σαγόνια της είναι εξοπλισμένα με σειρές από μακριά και αιχμηρά δόντια, τα οποία γέρνουν προς τα μέσα. Όταν κλείνει το σαγόνι, το θήραμα αδυνατεί να ξεφύγει από τα δόντια, λόγω της κλίσης αυτής.
Τα θωρακικά και τα κοιλιακά πτερύγια είναι αρθρωτά για να μπορεί να κινείται με μεγαλύτερη άνεση στην άμμο κοντά στις παραθαλάσσιες περιοχές. Με αυτό το τρόπο μπορεί να κινείται κατά μήκος του πυθμένα της θάλασσας και να κρύβεται ανάμεσα σε φύκια και άμμο, όπου συνήθως παραμονεύει για τη λεία της.
Ενώ ως ψάρι δεν έχει λέπια, παρατηρούνται σε όλο το σώμα της (όπως και στο κεφάλι τις) έχει αποφύσεις οι οποίες είναι σαν μικρά φύλλα από φύκια. Αυτά τα βοηθούν να προσαρμόζει το χρώμα του σώματος της στο αντίστοιχο περιβάλλον. Είναι ένας εξαιρετικός θηρευτής και τρομερή ικανότητα να κρύβεται στο βάθος της θάλασσας και να επιτίθεται ξαφνικά στα θηράματά της.
Η θηλυκή πεσκανδρίτσα έχει συνήθως μήκος περίπου 1 μέτρο και μπορεί να φτάσει μέχρι και τα 2 μέτρα μήκος. Το μέγιστο βάρος που έχει καταγραφεί είναι 57,7 κιλά.