Το Pecorino Romano συγκαταλέγεται ασφαλώς ανάμεσα στα εμβληματικά τυριά της Ιταλίας, με ιστορία που φτάνει στα ρωμαϊκά χρόνια, αφού ο Πλίνιος ο Πρεσβύτερος και ο Βάρρων περιγράφουν με λεπτομέρειες τη μέθοδο παραγωγής του. Αποτελούσε μάλιστα μέρος του σιτηρέσιου εκστρατείας των ρωμαϊκών λεγεώνων. Παρότι φαίνεται πως κοιτίδα του υπήρξε η περιοχή γύρω από τη Ρώμη, σήμερα πλέον έφθασε η λέξη Pecorino. Στα ιταλικά σημαίνει «πρόβειο» (από το pecora=πρόβατο), να δηλώνει μάλλον τύπο τυριού παρά γεωγραφική προέλευση.
Χαρακτηριστικά, στο κεντρικό και νότιο τμήμα της Ιταλίας έχουν αναγνωρισθεί έξι διαφορετικές Προστατευόμενες Ονομασίες Προέλευσης με την ένδειξη αυτή. Ενώ και αρκετά άλλα “Pecorino” έχουν ενταχθεί στον εθνικό κατάλογο «παραδοσιακών αγροτοδιατροφικών προϊόντων» της χώρας. Η Pecorino romano DOP είναι η γνωστότερη από τις έξι ΠΟΠ και θα μπορούσε να πει κανείς η πιο αντιπροσωπευτική. Με τις υπόλοιπες πέντε* να παρουσιάζουν σχετικά μικρές διαφορές, κυρίως ως προς την ένταση των χαρακτηριστικών τους. Το αξιοπερίεργο είναι ότι σε αντίθεση με ότι υποδηλώνει η ίδια η ονομασία: το μεγαλύτερο μέρος της παραγωγής του Pecorino romano προέρχεται από τη Σαρδηνία. Εκεί αρκετοί τυρέμποροι της Ρώμης μετέφεραν τις εγκαταστάσεις τους στο τέλος του 19ου αιώνα, εξαιτίας μιας απόφασης του Συμβουλίου της Αιώνιας Πόλης.
* Είναι οι εξής:
Pecorino sardo από την Σαρδηνία
Pecorino toscano από την Τοσκάνη
Pecorino siciliano από τη Σικελία
Pecorino di Filiano από την περιοχή της Basilicata στο νότο
Pecorino crotonese, από την περιοχή του Κρότωνα στην Καλαβρία
Πηγή: cheeselovers.gr
Παράδοση
Στην νότια Ιταλία, αποτελεί παράδοση να προστίθεται μαύρο πιπέρι ή νιφάδες τσίλι στο Πεκορίνο. Το αποτέλεσμα ονομάζεται Pecorino Pepato, δηλαδή «Πιπεράτο Πεκορίνο». Στις μέρες μας, υπάρχουν πολλές ανάλογες παραλλαγές, όπως το να προστίθεται καρύδι ή ρόκα ή κομματάκια λευκής ή μαύρης τρούφας. Στη Σαρδηνία, οι προνύμφες μύγας εισάγονται σκόπιμα μέσα στο Pecorino Sardo, ώστε να παραχθεί ένα τοπικό τυρί, ονόματι casu marzu. Το Pecorino Stagionato τρώγεται συνήθως μετά το μεσημεριανό, για επιδόρπιο, και σερβίρεται είτε με αχλάδια είτε με καρύδια είτε είναι καλυμμένο με μέλι από κάστανο.
Το Πεκορίνο τρώγεται επίσης με πιάτα ζυμαρικών, καθώς αποτελεί προτίμηση στις περισσότερες ιταλικές περιφέρειες, από την Ούμπρια μέχρι και τη Σικελία, καθώς θεωρείται και ως ένα από τα πιο ακριβά τυριά Parmegiano-Reggiano. Τέλος, σήμερα προτιμάται για τα πιάτα ζυμαρικών και στην Ρώμη και στο Λάτιο. Για παράδειγμα, μακαρόνια με σάλτσα all’amatriciana, μακαρόνια Cacio e pepe (Τυρί και πιπεριά) και μακαρόνια alla Gricia.
Πηγή: Wikipedia